دوشنبه ۱۲ خرداد ۱۴۰۴ - 
فرزین پارسی کیا:
جهان و زیست من در شعر و با شعر همراه با کلمه است. فکر نمی‌کنم هیچ شعر موفقی جز این باشد و طبیعتا یک شاعر هرچقدر بخواهد شعری خارج از زیست و منش خود بیافریند راهی عبث را طی کرده است و تصنع رفتاری‌اش قطعا در جایی از اثرش بیرون زده و مخاطب تیزهوش متوجه آن خواهد شد. این اتفاق در شعر بیش از هنر‌های دیگر در رفتار مولف نمود دارد و گاهی چنان می‌شود که جنون شاعر در محیط و اجتماع خود خارج از عرف به نظر می‌رسد، که جنون از واجبات شاعری‌ست.
کد خبر: ۳۶۲۴۴۵ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۷/۲۲
استیصال در عصر مدرن؛
انسانِ عصر پسامادی را باید در قالبِ عرفی- فرهنگی و در بسترِ زیستِ اجتماعی خاصِ جامعه خود و تجربه تاریخی گذشته و حال درک نمود و برای درد‌های امروزینش التیامی خوشایند تجویز نمود. در غیر اینصورت با صَرف هزینه‌های هنگفت نیز نه تنها ارمغانی برای او نخواهیم آورد؛ بلکه تنها با وعده‌های پوشالین و اُمید‌های واهی او را بیشتر اسیر بحران نموده و در دریایی از حیرانی و استیصال او را غرق خواهیم نمود.
کد خبر: ۳۶۱۵۶۹ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۷/۱۲